Implantologia

Implanty, obecne w stomatologii od ponad trzydziestu lat, stają się – także w naszym kraju – coraz częściej stosowaną metodą uzupełniania braków zębowych. W DENTO CLINIC zarówno planowanie leczenia implantoprotetycznego, jak i jego realizacja odbywa się przy wsparciu technologii cyfrowych, które zapewniają bardzo wysoką precyzję i przewidywalność. Z tego powodu metoda ta zapewnia praktycznie dożywotnią skuteczność (implanty przyjmują się u przynajmniej 92% pacjentów), a przy tym spełnia wysokie wymagania w zakresie zarówno estetyki, jak i funkcji.

Jaka jest budowa implantu zębowego?

Jedną z najważniejszych cech, a zarazem zalet implantów jest materiał, z jakiego są one najczęściej wykonane. Tytan zapewnia wysoką biozgodność z tkankami, ponadto jest wytrzymały i odporny na korozję. Implant zastępujący korzeń zęba wyglądem przypomina niewielką śrubę, która po wprowadzeniu w kość szczęki lub żuchwy wystaje ponad linię dziąsła. Jest to implant jednoczęściowy, choć obecnie stosuje się przede wszystkim implanty dwuczęściowe, które składają się z implantu właściwego (część śródkostna) oraz przykręcanego do niego łącznika (wspornika). Po zrośnięciu się implantu z kością i wygojeniu tkanek otaczających implant (trwa to średnio około 6 miesięcy) na implancie (lub łączniku – w przypadku implantu dwuczęściowego) można osadzić koronę albo inne uzupełnienie protetyczne.

Kiedy niezbędna jest odbudowa kości?

U wielu pacjentów DENTO CLINIC, którzy zamierzają poddać się implantacji, konieczna jest odbudowa kości. Przyczyną tego jest atrofia – postępujący zanik kości szczęki czy żuchwy po utracie zęba. Jeśli od tego czasu upłynęło kilka lat, niezbędna jest odbudowa kości – dzięki niej istnieje możliwość umieszczania implantów w miejscach, które są najkorzystniejsze z protetycznego punktu widzenia. Techniki augmentacji stosowane są obecnie w około 40% przypadków. Augmentację, czyli wypełnienie ubytków kości wyrostka zębodołowego, stosuje się m.in.:

• po usunięciu zębów, czego skutkiem jest zanik kości szczęki i żuchwy,
• po utracie zęba wskutek urazu,
• w przypadku występowania paradontozy,
• w stanach zapalnych wokół wierzchołków zębów (torbiele, przetoki ropne itp.),
• po skomplikowanych, także powikłanych ekstrakcjach zębów,
• po wieloletnim stosowaniu uzupełnień protetycznych (zarówno częściowych, jak i całkowitych) – ze względu na szybki zanik kości wskutek nacisku uzupełnienia na dziąsło.

Odbudowę kości można przeprowadzić jako zabieg przygotowawczy na kilka (od 4 do 9) miesięcy przed wprowadzeniem implantów lub (rzadziej) w trakcie implantacji. Zabiegi augmentacyjne stosowane w stomatologii to m.in.: sterowana regeneracja kości, sterowana regeneracja tkanek, podniesienie dna zatoki szczękowej, kondensacja, rozszczepianie wyrostka, osteodystrakcja, użycie bloków kostnych. Do regeneracji ubytku można stosować np. kość własną pacjenta, kość ksenogenną (zwierzęcą), przeszczepy allogenne, przeszczepy alloplastyczne.

Kto nie może poddać się do implantacji zębów?

Chociaż implanty stomatologiczne to bardzo skuteczna, przewidywalna i dająca znakomite efekty metoda uzupełniania braków zębowych, nie może być ona stosowana u każdego. Przeciwwskazaniem do przeprowadzenia implantacji są przede wszystkim ciężkie postacie chorób ogólnoustrojowych, z którymi zmaga się pacjent. Należą do nich:

• choroby nowotworowe,
• nieleczona lub nieustabilizowana cukrzyca,
• niekontrolowany AIDS,
• wysokie, nieustabilizowane nadciśnienie,
• osteoporoza,
• zaburzenia hematologiczne,
• choroby reumatologiczne,
• ciężkie choroby nerek
• ciężkie choroby wątroby,
• ciężkie alergie,
• ciężkie choroby psychiczne.

Przeciwwskazaniem, by przeprowadzić u pacjenta leczenie z użyciem implantów zębowych są jednak nie tylko poważne schorzenia. Może nim być zła higiena jamy ustnej przy braku perspektyw na zmianę nawyków higienicznych pacjenta. Lekarz może również odmówić przeprowadzenia leczenia tą metodą u osób z grupy podwyższonego ryzyka – zmagających się z alkoholizmem, nikotynizmem, biorących narkotyki. W pewnych przypadkach decydować mogą również przeciwwskazania stricte stomatologiczne, takie jak niewystarczające wymiary na przeprowadzenie implantacji czy zły stan wyrostka kostnego.

Kto powinien wstrzymać się z leczeniem implantologicznym?

Są również sytuacje, najczęściej związane z aktualnym stanem zdrowia pacjenta, które wymagają odroczenia w czasie leczenia implantoprotetycznego. Te przeciwwskazania względne stwarzają pewne ryzyko niepowodzenia leczenia, ale nie dyskwalifikują pacjenta, który będzie mógł poddać się implantacji w przyszłości, gdy zaistnieją ku temu odpowiednie warunki. W tym wypadku  decyzję o rozpoczęciu lub odroczeniu leczenia podejmuje lekarz na podstawie indywidualnej oceny stanu zdrowia pacjenta. Przeciwwskazania względne, by odroczyć implantację to:

• zanik kości szczęki i/lub żuchwy (konieczna wcześniejsza odbudowa kości, w której osadzony zostanie implant),
• choroby dziąseł i przyzębia,
• nieprawidłowa okluzja wymagająca uprzedniego leczenia,
• dająca się ustabilizować cukrzyca,
• ciąża,
• zbyt młody wiek pacjenta.